13 Mayıs 2018 Pazar

Anneler gunu 2018

Ig. Aysesworld

Gecen yil ne cok evzinmistim. Simdi herkes kutlayacak da, miy miy miy yapacaklar da, ne gerek varmisti da... Cok da bi nane olmamisti. Kocam bile kutladi diyemem.

Bu sene anneyim. Her nedense kendimi ozel hissediyorum. Cunku ilk kez anneyim, ilk kez bu gun benim icin de bir mana kazaniyor. Bir sey de bekledigimden degil ha, hediye istemiyorum, ihtiyac duydugum hicbir sey yok. Ben sadece gonlumun oksanmasini istiyorum. Iyi is cikardin... Yedi aydir cok iyi gidiyorsun... Iyi ki anne olmussun. DUR SENIN YUKUNU PAYLASAYIM! Tek, biricik istegim bu. Bu idi. Ve kimseden degil, kocamdan bekliyorum bunu. Cunku es, cunku baba...

Bana hediye almis. Bir ayakkabi. Belki olaylara onun acisindan baksak bir milyon hakli argumani vardir. Bakamiyorum.

Her zamanki gibi sabah Lidya uyandi, kalktim. Besledim, temizledim, oynadim, ilk gunduz uykusunu uyuttum. Kocami ellemedim, biraz daha uyusun. Enerjim var, keyfim iyi.

Sonra Lidya uyandi. O sirada ben mutfakta bulasik makinesini bosaltiyordum. Sanirim kocam da sese uyandi. Pit pit geldi. Sonra kizi aldik iki agucuk gugucuk, tamam. Sonra bir baktim YINE mutfakta ben kostura kostura kahvalti hazirlamaya calisirken Lidya hoppala icinde ciglik atiyor, kocam yok. Iceri gittim baktim. Beyimiz iki seksen uzanmis en buyuk asklarindan biri ile (tv) meskediyor. 11e kadar uyumustunuz halbuki, bu neyin gevsekligi, hayirdir?

Bunu icimden cokca soyluyorum. Bu kez disimdan tepkimi belli ettim. Ya, dedim, benim yanimda olsan, iki tabak cikarsan, dolaptan bir seyler alsan, yardimci olsan... Gene basladin sen dercesine agzini yuzunu kipirdatti. Cok uzuluyorum, dedim.  Ben de, dedi. Ben zaten aglamaya basladim. Dun de ayni sey oldu. Hep ayni sey oluyor. Bari kizla tamamen ilgilen. Iki hop hop yapip bana geri satma. Bezini degistirmek gerektiginde sen yap. Beni cagirma.

Ustelik bugun anneler gunu. Ince dusun. Bu kadinin en cok neye ihtiyaci vardir diye bir sor kendine. Hala anlayamadin, sen bu evdeki isleri kolaylastirirsan ben de sana o kadar cabuk gelecegim, sunu bi kalin kafana sokamadin...

Bunlari diyemedim tabii. Kavga etmeyi ve istedigi seyleri dile getirmeyi bilmeyen biri olarak diyemedim.

Agladim. Agliyorum. Benim agladigimi gorunce daha da bozuldu bu. Ve boylece ilk anneler gunum olarak defterime yazacagim sahane bir anim oldu.

Midem agriyor. Ve tansiyonum hic iyi degil. Kirilip dokulmeleri hic sevmiyorum. Iliskideki catlaklari da. Birkac kez dusundum, gitsem sarilip opsem duzelir, en azindan yumusar ortam. Ama benim kalbim catirdiyor her seferinde. Bu defa ben toplamak istemiyorum.

Ve bu kez, ikimizi degil, Lidya'nin bu durumdan nasil etkilenecegini dusunuyorum.

Yakinda dogum yapacak bir arkadasim var. Kocasi su anda yemekten utuye her seyi yapiyor. Ben gebeligin son haftasinda perde asiyordum. Soylesene diyor bir de! Iyi de sen bi fark etmeyi denesen? Cunku o makine durali yarim saat oldu!

Ben hata yapiyorum, cok hata yapiyorum.

Kayinvalidenin de ellerinden opuyor, kulaklarini cinlatiyor, saygilar sunuyorum.Kendini karpuz sanan bir oglan yetistirdigi icin.

Anneler gununuz kutlu olsun.

6 yorum:

  1. bebekli ilk yıllarda bence karı koca arasındaki dengesizlikler işin standardı. birdenbire olamıyor uyum. ben ilk sene hep sinirliydim hep gıcıktım ya. adamın her uykusuna gıcık her keyfine gıcık. ama öyle aleni şekilde değil, gizlice. kendi yıpranmamın hakkını arıyodum. ama ben bile anlamıyodum.

    aradan aylar geçecek ve bi bakıcaksın ki gayet kıvırıyorsunuz. işler güçler bölüşülüyor ve herkes kendi işinin ustası oluyor.

    valla bak.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Dogaya aykiri aslinda ama onun da benim kadar is yapmasini bekliyorum. Ben demeden. Kendiliginden. Genelde tolere ediyorum. Ama bazi zamanlar bana oyle bir batiyor ki kiziyorum. Bu da boyle bir andi iste.

      Sil
  2. Otomatik pilota bağlamış gibi herşeye “geçecek” “bunlar normal, herkes yaşıyor” falan diyerekten geliyorum. Farklı bişey söylemiyorum biliyorum ama yine de belki iyi gelir diye ben de tekrarlayayım:

    Aynılarını ben de yaşadım :)) unutulan ve ya özensiz geçiştirilen özel günler, yardım-anlayış-taktir beklentilerinde 3ün 1ini almalar; “söylesen tesiri yok sussan gönül razı değil” mevzularında bi de üstüne “daha napak yeaa” diye trip yemeler :)) ve daha neler neler... bunlar allah tarafından, kocaya babalıkla birlikte default yüklenen özellikler heralde :D

    Şimdi bakınca gerçekten iyiyiz. Haris çocuklarıyla ilgili, anneliğimi taktir eden, yardım değil “iş bölümü” yapan, iyi bir baba... şu an geldiğimiz noktadan ona bakınca bunları görüyorum.

    Ama soru şu: Haris bunları zamanla mı öğrendi? Yoksa ben mi çocuk bakımında pratikleştiğim için, çocuklar büyüdüğü için, iş yüküm azaldığı için, kendime ayırabilecek zamanım olduğu için daha mutlu, ılımlı, karşındakinin yaptıklarıyla yetinebilen, taktir edebilen, yardım isteyebilen bi insan mı oldum?

    Örnek vereyim ilkel görevler hala bende asjnsjdj mesela maya altına işese Haris hayatta kendiliğinden değiştirmez, çocuğu yıkamaz, yeri silmez; yine beni çağırır! Ama ben bunu kanıksadığım için “tamam hadi bu görev de bende olsun” diyorum ses etmiyorum. Sinirlenmiyorum. “Bi kere de beni çağırmadan kendin hallet be adam” demiyorum... maksimum “hacı ya hiç sidik temizleyesim yok, sen temizlesene hadi be hacı” diyorum aansndnndndnd haris dediğimi söylene söylene yapınca da “Aslan kocişim, tenk yu” diyorum :D

    çünkü onun bensiz hallettiği de çok şey var (çocukları spora, kurslara götürmek, çocuksuz tatillere-kızlar gecesine falan çıkabilmemi sağlamak, onlarla uzun uzun oynayabilmek, ben yokken her şeyi layıkıyla yapmak, varken söylediklerimi, rica ettiklerimi yapmak vs)

    Yani hangimiz değiştik, hangimiz dönüştük? Bu düzen nasıl kuruldu? Kim ne kadar fedakarlık yapıyor? Kısmını bilmiyorum. Ama bi şekilde dengelendiği için, “yaptıkları” yeterli geldiği için “yapmadıkları” batmıyor...

    Şöyle düşün senin tv izleyebilme lüksün yokken onun izlemesi seni sinirlendiriyor, öfkelendiriyor, isyan ettiriyor.. ama senin günde 3 saat tv izleyecek zamanın olsaydı, onu izlerken görmek batmayacaktı! (Sorun burada kocanın izlemesi değil, senin izleyememen ehehhe) ve bu sorun kocaya “tv izleyeceğine şunu yap” beklentisiyle/isyanıyla çözülmez, senin de tv izleyebildiğin gün çözülür.

    Bir de öfkelenmeden söylüyorum artık isteklerimi. “Kahvaltıyı hazırla, mayayı giydir, tv yi kapat” diye kısa ve net cümlelerle komut veriyorum eheuehue, tartışmıyorum, sitem etmiyorum, kendi kendime kurulmuyorum. Bunu da özellikle öğrenmedim. Kendiliğinden gelişti bak bu da... gerçekten koymuyor çünkü bunları yapıyor olması. “Kak gız soğan doğra” diyorum sorunu çözüyorum ahahshdjsjsks





    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Basak yine cok guldum:) Dalgali dalgali gidiyoruz iste. Ben soylemeye o yapmaya alisana dek bu boyle..

      Sil
  3. Bizimkiler yine dokturmuser. Bana diyecek pek bisi kalmamis.
    Sana su ornegi verebilirim ama; annemi. Rahmetli babannem 3 tane oglunu elinin tersiyle buyutmus hayatta kendini asla yormayan bi insandi. Evlendikleri gune kadar herseyini yapan babam niyeyse son 33 senedir anneme bagimli. Donunu bile bulamaz makineye bulasik koyamaz. Annem herseyi onun icin yapmis adam da alismis ve hatta bunlari hep annemin gorevi olarak kodlamis. Annem ise hep sikayet halinde. Pasif bi sikayet ama. Aman kavga etmeyelim aman bilmem ne derken hic harekete gecmemis. Ne kavga ne anlasma ne hafif sorumlulullar verme.... E ne olacak bu cozulmeyem durum 30 kusur senedir sürüyor ve annem İÇİNDEN isyanlarda.
    Canim Pinar, Basagin yazdiklarina inanilmaz katiliyorum fakat yukaridaki ornegi de ( seni hic yakinen tanimamakla birlikte) anneme benzeme diye yaziyorum. Soyle canim benim. Bir seyi istr. Isteyince tadi kacar deme iste. Ben sirf anneme benzememek icin inatla ugrasa ugrasa bu huyumu degistirdim. Söylüyorum kocaya. Kalk camasir as ya da oglani sen giydir ben hazirlanicam diyorum. Bunun icin kavgaya falan gerek yok... Zamanla herkes bu duruma alisiyor.
    Basagin dedigi gibi cogu zaen kendiliginden cozulecek ama bu yazdiklarimi da goz önünde tut derim. Erkekler komutla calisan canlilar çünkü...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de soyluyorum inan ki. Ama bazen oyle sersem sepelek ki hiaaaaaaaggghhhh diye icimden baska bir sey cikiyor. Bi de bu ara trip yiyorum soyleyince, sitem eder gibi soylemicekmisim. 😒 Kocami ve evliligimizi seviyorum. Fakat bu is kadin basina da kotarilirmis yani. Arada bir fazla dolmadan ayar vermem gerek galiba.

      Sil